Sunday, May 23, 2010

स्मित


ती गुबगुबीत नवयौवना


भुर्रकन द्रश्टी पल्याड जाते

वळणावर वळण घेउनी

ती इकडेच पायउतार होते



हलकेच तिने वाकताना

तिचा पदर गाफिल ढळतो

त्या गाफिल क्शणाच्या झटती

मग जीव खालीवरती होतो



नजरेची तिची प्रत्यंचा

जिव ..शेवरी...शेवरी करतो

परंतु तिच्या नजरेत

ओळखिचा लवलेश ही नसतो



वैशाखी ही घनी कपारी

एक ..कातळ..कातळ...स्त्रवतो

परि ना हिच्या ह्र्दयी

स्नेहाचा कोंभ ना फुटतो



असे आता नेहमिच होते

रोज शिळ वाय्रावर उधळते

परि..मन..त्या गोड मधात

स्त्रवुन...स्त्रवुन ..उगीचच झडते



परि एक असा ही दिस उजाडतो

ती हळुच अनवट स्मित फेकते

माझ्या.. हर... शेवरी देहात

मन ..वासरु ..चौखुर उधळते.






 



No comments:

Post a Comment