शरीर व आत्मा

निसर्गाने दिलेले शरीर


जेव्हा कुरकुरायला लागते

तेव्हा आठवतो....

कर्मसिद्धांत....



आत्म्याला व्यक्त होण्यासाथी

दुसरे माध्यम का सापडु नये...?

....का गावी त्यांनी गिते

शरीराच्या भागाभागातुन

वेदनेच्या रुपांत....



माणसाने ह्यात काय समजावे..?

आपले प्राक्तन...

कि पुर्व जन्माचे कर्माचे भोग



अरे शरीराचा एक भाग

वेदनेने व्याकुळतो....

तेव्हा कुठे असतो ... आत्मा ?

नेहमी प्रमाणे नामानिराळा...

भोग तर शरिरालाच भोगावे लागतात

अन क्रेडिट घेऊन जातो

तो अगम्य,... अनामिक...आत्मा

त्याला मुक्तीच पाहिजे असेल

तर तो सरळ का सांगत नाही...?



परक्या घरात शिरुन

हा प्रपंच का मांडावा त्याने ...!

वेदनेनी डबडबल्या शरिराच्या रंध्रारंध्रातुन

संगिताची सिंफनी जेव्हा साकारते....

तेव्हा कदाचित....मुक्तीची पहाट त्याला दिसत असावी..



सुधाकर